The Final Chapter

Oké. Het laatste verslag. Ik ben alweer even thuis (schandalig), maar het verhaal is nog niet afgelopen.

Mijn laatste verhaal sloot ik af met de laatste avond in San Ignacio, Belize. Vanuit daar vertrokken we de volgende ochtend richting Belize City, om daar de boot te pakken naar Caye Caulker.

Van San Ignacio reden we met een busje naar een dichtbij gelegen busstation, we werden afgezet door de eigenaar van het toeristenbureau waar we mee waren wezen tuben. Eenmaal op het busstation aangekomen namen we een chicken bus - chicken bussen zijn 'afgedankte' Amerikaanse schoolbussen die in Guatemala en Belize ingezet worden als openbaar vervoersmiddel - Een hele beleving. Harde bankjes, en het was zondagochtend, dus we werden verblijd met Creoolse gospelmuziek en gebeden :-)

Tijdens de rit bleek dat Belize een heel andere bevolkingssamenstelling had dan wat we tot dan toe gezien hadden in de andere landen. Opeens zagen we huifkarren, met paarden en orthodoxe joden met hoeden en lange baarden. Verder zagen we Amish, Rastafari, en dan de Latino's die we gewend waren. Apart :-)

Caye Caulker dus: Na een tijdje zonder kwamen we eindelijk weer terug aan de Caribische kust :-) Alles wat ik me ooit bij Jamaica had voorgesteld was te vinden in Caye Caulker, ons 'thuis' voor de komende 3 daagjes. Donkere mannen met zo'n lang rastahaar dat ze het in hun kontzak stopten, Bob Marley ongeveer overal uit de speakers en het motto van het eiland bleek 'Go slow' (wat ze trouwens vrij serieus nemen: als je te snel liep op dat eiland werd je erop aangesproken, en vriendelijk verzocht te chillen, want we waren tenslotte op vakantie). Onze reisleider wist ons verder nog te vertellen dat de films Pirates of the Caribean gebaseerd zijn op de geschiedenis van Caye Caulker en omliggende Caribische eilanden. Vet cool.

Een van de dagen op Caye Caulker hebben we met zn allen een snorkeltrip van een dag geboekt. Dat was duidelijk een van de tofste dagen van de vakantie. Een hele dag chillen op een zeilboot, met 2 coole rastafari bootbemanners, Reggeamuziek door de speakers, visburgers, fruit en rumpunch, en natuurlijk het beste snorkelen ooit. We hebben zeeschildpadden gezien, zeekoeien, pijlstaartroggen, haaien, (kleurige) visjes in alle soorten en maten, kortom - om in Barney Stinson termen te spreken - 'Legendary'.

Heel veel te beleven was er verder trouwens niet op het - trouwens volledig autoloze - eiland. Er reden wel hier en daar golfkarretjes rond, maar volgens mij werden die meer gebruikt door de luie toeristen dan door de 'locals'. We hadden het dus zwaar met chillen aan het strand, en het drinken van Panty rippers, de lokale specialiteit (kokosrum met ananassap) en rum-cola. Rum was daar serieus goedkoper dan bier :-) Avondeten bij Rosies Grill was ook memorabel: bij binnenkomst je eigen vis uitzoeken, die grilden ze op de BBQ, en je mocht 2 BBQ-side dishes erbij uitzoeken, jammie!

De dagen op Caye Caulker waren dus echt ook weer top. Helaas komt aan alles een eind, en dus verlieten we na 3 dagen easygoing weer richting Mexico. Een lange dag gereisd, waar halverwege ons busje er nog mee ophield, maar uiteindelijk laat in de middag onze bestemming - Tulum - bereikt.

In Tulum sliepen we in 'resort Papaya Playa', dat direct aan het strand lag, en waar we sliepen in strandhutjes (foto's volgen). Een beetje campinggevoel eigenlijk, omdat je voor de wc en dergelijke naar een centraal sanitairgebouw moest. Superleuke belevenis weer, je hoort gewoon de hele nacht de golven van de zee op de achtergrond, heerlijk. Verder zijn we daar dus niet lang geweest, en hebben we vooral genoten van happy hour en avondeten (het begint een beetje als een kansloze zuipvakantie te klinken, maar dat viel toch echt wel mee...)

De volgende ochtend gingen mijn lieftallige reisgenoten de ruines van Tulum bezoeken. Omdat ik die in mijn eerste 4 weken al eens bezocht had, en onze volgende, en tevens laatste :-(, bestemming Playa del Carmen was, besloot ik alvast richting Playa te vertrekken. Dus ik nam een vertrouwde 'colectivo' (klein busje), en begaf me alvast naar mijn oude vertrouwde Playa del Carmen.
Daar ben ik even terug op bezoek geweest bij mijn school Solexico, nog even bijgekletst met de paar bekenden die nog over waren, en de fout op mijn certificaat te laten herstellen (ze hadden mijn naam verkeerd gespeld, hmpf). Daarna nog even de laatste souvenirs ingekocht... Het was eigenlijk wel leuk om toch nog even terug te zijn...
Vervolgens in de loop van de middag mijn reisgenoten weer getroffen in het hotel, en na de laatste 'orientation walk' van Josh, de rest van de middag op het strand gelegen met een paar mensen van school en van mijn reisgezelschap :-)

's Avonds stond mijn laatste avondmaal op het programma (het einde van de toer was officieel pas een dag later, maar dat kwam voor mij met de vlucht niet lekker uit). We gingen naar een vrij fancy restaurant, waar de obers onze drankjes op hun hoofd stapelden en ze zo bij ons kwamen afleveren. Heel cool. Mijn laatste 'echte' fajita's genuttigd. Het was echt een gezellig avond, jammer dat het de laatste was. Na het eten met de 'party crew' van onze groep nog even 'Calle doce' onveilig gaan maken. En met gratis - ladies night - drankjes en een goed gezelschap werd het een dolle avond. Met Anna na het stappen nog even een Torta al Pastor wezen eten (dat is zegmaar een soort broodje shoarma op zn Mexicaans, jammie) en toch maar ons bed opgezocht.

Mijn kater de volgende ochtend viel mee, gelukkig, want 10 uur in een vliegtuig zitten als je je niet goed voelt is ook weer niet echt ideaal :-p Op de laatste dag niet veel meer gedaan, beetje ingepakt, de laatste taco's genuttigd en vervolgens rond 3 uur de bus naar het vliegveld gepakt. De hele reis is eigenlijk vlekkeloos verlopen, niemand heeft wat in mn tas weten te krijgen gelukkig ;-). En toen was ik weer terug in ons koude kikkerlandje.

Nu begint het echte leven...